Bangkok - Amsterdam

Zoals gezegd gisteravond met noodweer aangekomen in Bangkok. Afgezet op Ekamai station met de bus, proberen taxichauffeurs ons af te zetten. Door de hevige regenval voelen zij zich alsof zij een machtspositie hebben. 3 tot 4 keer de normale prijs wordt gevraagd. Ook weigert iedere chauffeur om op de meter te rijden. Geen enkele chauffeur neemt onze oproep via Grab aan. We blijven het proberen...Davey raakt met een Thais vrouwtje in gesprek die hetzelfde probleem heeft. Maar na een half uurtje krijgt zij het toch voor elkaar om een taxichauffeur aan tw houden die op de meter rijdt. Ook mogen wij meerijden aangezien ons hostel op de route ligt. Uiteindelijk blijkt dat ook zij natuurlijk weer profiteert aangezien wij de volledige kosten tot aan het hostel moeten betalen en zij dan al bijna thuis is. Met die gedachte in het achteraf klinkt het eerder zo vriendelijke "We bring you first" toch een stuk minder sympathiek. Ach, we zijn allang blij dat we een taxi hadden gevonden en eerlijk is eerlijk zonder haar hadden we waarschijnlijk nog steeds op het busstation gezeten. Het is een erg lange dag geworden door de slechte verbinding en de vertragingen onderweg. We zetten snel onze spullen in ons kamertje en eten nog een hapje. We zitten in een leuke drukke buurt waar een hoop te beleven valt. Toch gaan we na het eten lekker naar bed om weer fit de laatste twee dagen aan te vangen. Wat een heerlijk bed! Dat is een mooie meevaller voor de laatste 3 nachten.

5 - 9

Ja wat ga je nog doen de laatste twee dagen in een stad waar we deze reis al twee keer eerder zijn geweest. Davey heeft het antwoord: shoppen!

Bangkok is een heel aantal gigantische shopping centra rijk. Van zwarte markt-achtige bazaars met gigantische foodcourts tot de plaatselijke Bijenkorf met de meest fancy merkkleding. De meesten weten vast hoe dat gaat: Lekker afdingen, tussendoor een koffie of een smoothie en een lekkere sushirol.

Toch wil het niet echt slagen. Davey is op de 'zwarte markt' een nieuwe broek rijker geworden maar het lijkt allemaal zoveel op elkaar en het meeste denk je één dag na thuiskomst weer van: waarom had ik die ook alweer gekocht? We besluiten daarom naar een Bijenkorf-achtig winkelcentrum te gaan hier de naam Siam Center dragend.

We vallen middenin in de sale van de Franse en Italiaanse modemerken waarvan ik de naam alweer ben vergeten. Ik ben het komende uur die zielige man die een oncomfortabele zitplek heeft gevonden een fungeert als een levende kledinghanger. We hebben nog een flinke som geld over die en ruim de helft daarvan vliegt hier over de toonbank. Zo, dat is wel voor de rug...Die lege portemonnee.

Alle nieuwe items liggen alweer op de hotelkamer als we besluiten nog even naar de Ratchada Night Markt te gaan. Dat hadden we steeds al in het hoofd maar nog niet gedaan. Aangezien we ons vandaag ook het reizen met de BTS Skytrain hebben eigen gemaakt is deze markt makkelijk te bereiken. We hebben een dagpas gekocht dus daar kunnen we nog mooi even gebruik van maken.

Ons avondje op de night markt valt letterlijk in het water. Het heeft aan het begin van de avond keihard geregend en ook nu is het zonder paraplu nog niet echt lekker te doen. Toch vermaken we ons opperbest. We zitten weer lekker te smullen van alle streetfood en verder is er van alles te zien. We besluiten dat we nog een drankje willen gaan doen wanneer er van bovenaf op een terras naar ons geschreeuwd wordt door twee meiden. We negeren ze eerst maar ze zijn volhardend. We gaan naar boven en ze leggen ons uit dat ze per ongeluk te veel bier hebben besteld en of we een biertje mee drinken.

Anna en Mika komen uit Duitsland (Keulen) en zijn net afgestudeerd. Ze zijn op doorreis naar Australië waar ze een jaar gaan werken en reizen. Het is duidelijk dat ze nog even moeten wennen aan het idee dat ze een jaar van huis zullen zijn. Een werkplek blijken ze al te hebben op een ranch waar paarden gefokt worden. Na een uurtje moeten wij weer op pad om de laatste trein te halen. We bieden nog aan om voor ons eigen bier te betalen, maar zij staan erop dat zij trakteren.

We nemen afscheid, wensen ze heel veel plezier en succes en gaan weer onze eigen weg. We hebben een leuke en gezellige dag gehad en kruipen weer lekker onder de wel.

5 - 9

Onze laatste dag in Bangkok en daarmee de laatste dag van onze reis. Vandaag is het echt bloedheet en schijnt de zon. Aangezien het in Bangkok vrijwel altijd bewolkt is dit redelijk bijzonder. We gaan vandaag op de hop on hop off boot mee om even lekker uit te waaien op de rivier die midden door Bangkok loopt. We hebben geen behoefte meer om allemaal tempels binnen te lopen en besluiten daarom om alle bezienswaardigheden langs de rivier vanaf het water gade te slaan. Heerlijk relaxed. Bij de laatste halte stappen we nog even af en gaan we een laatste rondje lopen op het toeristische Khao San Road. Toevallig komen we via de route van Google Maps langs ons eerste hostel. Dat voelt wel heel apart. We eindigen waar we zijn begonnen en het cirkeltje voelt zo wel héél rond. Er is eigenlijk niets verandert: de TukTuk drivers staan als vanouds hun citytours aan de man te brengen, de vrouwtjes bij de massage salon drukken je ongevraagd de prijslijst onder je neus en in de restaurantjes zoeken de toeristen verkoeling met een ijskoffie.

Na een uurtje springen we weer op de boot terug richting het hostel. Het loopt alweer richting 18.00 uur wanneer we bij onze halte aankomen met de Skytrain. Het regent pijpenstelen. De trap af naast de halte ligt een fastfoodrestaurant. We kijken elkaar, wordt dit dan echt ons laatste avondmaal deze reis? Jazeker! We zitten asociaal te schransen terwijl de straten buiten langzaam opdrogen.

We zijn nog steeds niet leeg en hebben nog een kleine 1400 Baht (40 euro) over. Ik gooi TripAdvisor open en vind 50 meter van ons hostel een goed aangeschreven massagesalon. We gaan erheen en het oogt allemaal goed. Ik neem een laatste Thaise massage en Davey gaat nog een uurtje in de olie. Dit was ook nog eens de beste massage die we tot nu toe gehad hebben. Slaap wandelend lopen we het hostel binnen en ploffen we op bed. We kijken nog wat filmpjes, scrollen nog wat en pakken onze tassen in.

We hebben een fantastische reis gehad. Als we thuis zijn zal waarschijnlijk nog meer tot ons doordringen wat we allemaal hebben meegemaakt. We zijn weer een jaartje reiservaring rijker en die stoppen we mooi in ons backpackje. Rond half 1 vallen we beide voldaan in slaap, alles staat klaar voor vertrek.

6 - 9

Om 7 uur gaat het wekkertje en nemen we op de tweede verdieping het ontbijt. Daarna checken we uit, gaan de tassen in de rug en springen we in de skytrain. We stappen één halte verder in de metro die ons naar het vliegveld brengt.

Het is nog lekker rustig in de ochtend en we vliegen alle controleposten door. Na een kleine 15 minuten staan we alweer tussen de gates. Davey heeft wat last van haar voet en daarom duw ik haar in een klein boodschappenkarretje over het vliegveld, er worden ons wat verwarde blikken toegeworpen terwijl we op zoek gaan naar de dichtstbijzijnde Subway om een broodje te halen. We vragen aan iemand die op het vliegveldwerkt en de wijst ons de weg. Aangekomen op de plek die we zijn uitgestuurd, geen Subway...Aaaaaaah handig...Hij heeft ons naar de metro gestuurd! De Subway die wij zochten zit aan de andere kant van het vliegveld. We willen toch dat befaamde tonijnbroodje hebben en hebben nog anderhalf uur voordat we gaan boarden, dus rollen we die kant op.

Na ons versnaperingen bij de Subway hebben we officieel nog 1 euro aan Thaise Baht op zak. Top uitgekiend! We doden nog wat de tijd alvorens we gaan boarden en hangen inmiddels boven Tbilisi, Georgië. Over een kleine 4 uur landen we op Schiphol.

Bedankt voor alle leuke reacties en leuk dat jullie ons gedurende onze reis gevolgd hebben!

Tot de volgende keer!

Dikke knuffel,

Nick & Davey

Koh Samet

26-8

We komen vroeg aan op het vliegveld. Te vroeg om in te checken. We moeten dus nog even voor de douane de tijd doden totdat we onze bagage kunnen inchecken. Wanneer dit eenmaal kan, doen we dit meteen en wandelen met een lach op onze gezichten door de controles. We zijn het inmiddels gewend en in Azië zijn de controles zo ontzettend ontspannen. Een kind kan de was doen.

De vlucht van Phnom Penh is korter dan een uur en voordat we het weten staan we alweer op het vliegveld in Bangkok. We gaan ook hier weer alle checks door, hebben binnen no time onze tassen en we hebben alweer een taxi via Grab besteld. Ideaal, alles verloopt vlekkeloos en wanneer je niet beter zou weten dan zou je denken dat we dit van tevoren hebben gepland. We worden er langzamerhand gewoon handig in.

We checken in bij het Fun Café and Hostel rond half 9 in de avond. Gelukkig kun je er ook avondeten en we besluiten niet meer op pad te gaan en gewoon hier te blijven. Onze chauffeur had al wat moeite om de locatie te vinden dus waren we al iets vertraagd. Na een biertje en een pizza gaan we op stok.

27-8

We hadden al voorzien dat deze tussenstop in Bangkok er echt één was waarin we dingen moesten regelen. We wilden naar Koh Samet, maar hoe? Waar vandaan? En moest er verder nog iets geregeld worden? Eigenlijk zijn we daarom ook de hele dag in en om ons hostel blijven hangen. Het was een prima hostel met een leuke sfeer dus we hebben ons prima vermaakt en er tevens meerdere keren erg lekker gegeten.

Koh Samet

Na het uitchecken pakken we rond 11 uur de taxi richting het Ekamai station. Vanaf hier vertrekken de bussen richting Ban Phe. Vanaf Ban Phe ga je met de boot naar Koh Samet. Het is allemaal goed geregeld, maar er blijkt dat je weinig keuze hebt. Door de busmaatschappij word je gekoppeld aan het vervoer over water, dus het is allemaal vooropgezet en ligt allemaal zo ver uit elkaar om andere keuzes te maken, dat wanneer je op de pier aankomt je het maar simpelweg accepteert en over je heen laat komen. Je hebt net een busrit van 4 uur achter de rug, het is warm en je wilt gewoon zo snel mogelijk naar dat eiland.

Ook op de pier hebben we wat geluk, over 20 minuten vertrekt de volgende veerboot naar Koh Samet. Inladen en wegwezen. Op de pier is niets te beleven en de mensen zijn er chagrijnig en ongeïnteresseerd geraakt door het toerisme. Op het moment dat we wegvaren van de pier bloedt ons groene hart, zoveel plastic in het water en veel van de boten lekken olie. Een harde realiteit van wat ook wij met onze reisdrang aanrichten. En dan is Thailand nog een redelijk progressief land wat dat betreft. Er worden namelijk veel grote schoonmaakacties op touw gezet en de mensen lijken zich meer en meer bewust van het probleem.

Na zo'n 40 minuten komen we aan op Koh Samet. De backpacks gaan op de rug aangezien we nog een wandelingetje van 10 à 15 minuten voor de boeg hebben. We voelen ons weer even échte backpackers, toch Davey? Aangekomen bij de huisjes, we hebben een huisje met zeezicht gehuurd, blijkt dat de reeds ontslagen receptioniste ons huisje dubbel heeft geboekt. De eigenaar biedt ons ongeveer 15% korting op ons totale verblijf van 3 nachten en de volgende dag kunnen we alsnog in het geboekte huisje. Prima, het zij zo. Beetje vervelend dat we na 1 nacht alweer moeten verkassen maar het is niet anders.

Het huisje ligt helemaal aan de noordkant van Koh Samet en we hebben al snel door dat daar niet veel te beleven valt. Gelukkig is het een vrij klein eiland waarop je binnen een uur van noord naar zuid kunnen rijden en weer terug.

De eerste avond besluiten we nog even de boulevard op te lopen om wat te gaan eten. We belanden bij een vriendin van Marc en Minnie (de eigenaren van de huisje) waar we goed hebben gegeten. Al snel schuiven Marc en Minnie aan en wat vrienden uit de buurt. Ook twee Nederlanders (Hans en Wouter), waarvan er één zo dronken is dat we hem amper verstaan. We hebben een hele gezellige avond en na de nodige alcoholische versnaperingen besluiten we rustig terug te lopen.

De volgende dag huren we een scootertje. Het is erg bewolkt en dus niet echt strandweer. Toch besluiten we op het Ao Wai strand te gaan liggen. We pakken tussen de honderden krabbetjes toch hier en daar een zonnestraaltjes mee.

Hoe anders zal dat de volgende dagen zijn. Die zullen volop zon geven bij 30 graden. Gelukkig liggen de twee tubes 50+ nog op ons te wachten.

Na de derde nacht besluiten bij Marc en Minnie besluiten we een wat luxer hotel te boeken. Om eerlijk te zijn hebben we alleen de 3de nacht redelijk geslapen. Voor de huisje liep een weg waardoor je in de avond en nacht toch wat last had van het verkeer, de gordijnen blindeerden niet volledig en doordat de huisjes onder een paar bomen stonden viel er in de nacht zo nu en dan iets op het dak. Het kan helaas niet altijd raak zijn.

Het volgende hotel dat we probeerden was het Avatara resort. Een heerlijke kamer met een goed bed en een lekker regendouche. In de ochtend werd er ontbijt geserveerd aan het strand, dus hebben we helemaal dat bounty gevoel gevonden waar we naar op zoek waren. Het strand vóór het resort was ook heerlijk om te liggen en de zee erg goed om in te zwemmen. We hebben gedaan wat we bedacht hadden om hier te gaan doen: zonnen, zwemmen, met het scootertje lekker uitwaaien, aan het strand eten en vooral relaxen.

Ook mag een snorkeltripje natuurlijk niet ontbreken. We boeken op onze laatste dag een tripje. De speedboot zal ons langs 5 nabijgelegen eilandjes brengen. We hebben natuurlijk niet voor niets ons onderwater cameraatje gekocht!

Op het eerste eilandje is het gelijk raak. Op deze zonovergoten dag filmen we alles wat het onderwater leven ons hier te bieden heeft. Prachtig om alles zo te kunnen zien. Op het tweede eilandje krijgen we een lekker lunch voorgeschoteld en rond 14.00 uur gaan we naar de volgens plek waar het erg mooi zou moeten zijn om te snorkelen. Onze gidsen geven met veel enthousiasme aan dat we van de voorkant van de boot mogen afspringen. Davey is sneller dan ik en voordat ik het weet plonst ze het water in...Al snel hoor ik au, au, au, ik denk dat ik in het koraal gesprongen ben. Ze doet haar voet omhoog en er is weinig bloed te zien, dus koraal kan het niet geweest zijn. Ze zwemt snel om de boot en klautert zo goed en zo kwaad als het kan weer omhoog. Nu is het wel duidelijk, Davey is vol in een zee-egel gesprongen. De crew neemt de nodige voorzorgsmaatregelen maar natuurlijk doet vooral het gif in beginsel erg veel pijn. Verdrietig en geschrokken slaat ze zich erdoorheen.

Na een kwartiertje zakt de pijn maar is het nog moelijk om op de voet te staan. Het eerstvolgende eilandje blijven we samen op de boot maar daarna staat ze erop dat ik nog wel even wat beelden maak tijdens het snorkelen. Vanaf de boot zit ze alweer vrolijk te zwaaien.

Ik ga even kopje onder om te bekijken of er wat moois te zien valt. Wanneer ik omhoog kom kijk ik waar Davey zit en of alles nog in orde is. Ik schrik even wanneer ik haar niet meer zie...Maar dan zie ik het, ze ligt alweer naast me in het water! Wat een doorbijter!

We hebben nog wat mooi koraal en prachtige vissen ontdekt wanneer we weer voor ons hotel op het strand worden afgezet. De dag heeft toch wel z'n tol geëist en het is tijd om even goed de schade onder Davey haar voet op te maken aangezien lopen nog niet echt lekker gaat. We krijgen bij de receptie Betadine en alcohol om alles goed te ontsmetten. Ook probeer ik de kleine splintertjes met een naald en pincet uit haar voet te halen maar dat is geen doorslaand succes. Op de boot hebben we al een goede tip gekregen die online wordt bevestigd, je moet je voet insmeren met citroen/limoen en azijn. Het zuur schijnt de kleine splintertjes in de voet snel op te lossen.

Nadat we voor het laatst aan het strand hebben ontbeten, uitgecheckt zijn en Davey haar voet hebben ingepakt zet ik haar met de tassen af bij de pier om vervolgens de scooter terug brengen. De jongen van de scooterzaak is zo vriendelijk om mij een lift naar de pier te geven waar ik gretig gebruik van maak.

Terug op de pier zijn we net te laat voor de bus van 13.00 uur. Uiteindelijk hebben wij pas de bus van 15.15. Als lunch hebben we ook nog eens de minst lekkere tonijn sandwich aller tijden gegeten. Ach, het mag de pret niet drukken. We hebben heerlijk weer gehad en ons kostelijk vermaakt op Koh Samet.

Terwijl ik dit schrijf zijn wij door het noodweer onderweg naar Bangkok. Onze laatste drie nachten zullen we lekker in de hoofdstad van Thailand verbleven. We gaan lekker rustig aan doen zodat we donderdag lekker fris jullie weer tegemoet kunnen vliegen.

Tot snel!

Nick & Davey

Phnom Penh

De hoofdstad van Cambodja. Over het algemeen moet je hoofdsteden in Azië zien te vermijden. Zijn vaak extreem druk en vervuild. De belangrijkste herinneringen aan de genocide uit de jaren zeventig (waarover ik jullie in het vorige verhaal vertelde) van de vorige eeuw zijn echter hier te vinden: Tuol Sleng (ook wel S21 genoemd) en Choeung EK (beter bekend als de Killing Fields).

Het bezoeken van deze plekken is vergelijkbaar met een bezoek aan de concentratiekampen uit Nazi-Duitsland. We wisten op voorhand al dat het heftig zou worden en dat zowel een bezoek aan Tuol Sleng als aan Choeung EK ongeveer 3 uur in beslag zou nemen. We wilden dat niet allemaal in 1 dag proppen en besloten dat over 2 dagen te verdelen. Vrijdag naar Tuol Sleng en zaterdag naar Choeung EK.

24-8

Gisteren stond in het teken van onze 6 uur durende busrit van Siem Reap naar de hoofdstad Phnom Penh. Ja mensen, helaas zat er dit jaar ook weer zo'n rit tussen. Gelukkig maar eentje! Het was voor Cambodjaanse begrippen een goede bus. Laten we het erop houden dat het idee leuk was. Voor mijn gevoel een beetje een luxe schoolbus. De rijstijl van de chauffeur waren we niet bijzonder van onder de indruk.

Vandaag stond het bezoek aan het Tuol Sleng museum op het programma. Tuol Sleng was onder het Pol Pot regime de geheimste gevangenis van allemaal en stond ook wel bekend als S21. Belangrijke gevangenen werden hier geblinddoekt heen gebracht zodat zij bij aankomst gedesoriënteerd zouden zijn en geen idee hadden waar zij waren. Uit de overlevering blijkt ook dat niemand een flauw idee had waar zij op dat moment waren. Alle 3 miljoen inwoners uit Phnomh Penh waren naar het platteland verdreven om daar te werken voor de nieuwe communistische staat: Ankar. Hetgeen zoveel betekend als de organisatie. Niet een heel verassende naam voor een communistische staat.

Met de jaren groeide de paranoïde van "Broeder nummer één" Pol Pot. Zijn meesterplan om Cambodja om te toveren tot een utopiaanse samenleving waarin iedereen gelijk was begon langzaam maar zeker in duigen te vallen. Mensen konden de geëiste rijstproductie per hectare niet uit de grond krijgen. Hierdoor moesten sommigen dagen van 18 uur maken en stierven velen van overwerk en honger.

Pol Pot kon maar één reden bedenken waarom zijn idealistische staat zou kunnen falen: de staat werd geïnfiltreerd door de vijand en van binnen gesaboteerd. Beter één goed persoon onterecht dood dan één vijand die vrij rondloopt was één van de slogans die rondgingen binnen de Khmer Rouge van Pol Pot. Je kunt je voorstellen wat dit soort gedachten voor vreselijke situaties met zich mee kunnen brengen.

Mensen die naar Tuol Sleng gebracht werden waren mensen die verdacht werden van banden met de CIA en de Vietcong. Eerst voornamelijk leden van het oude regime werden hier naartoe gebracht, maar later was je ook binnen de eigen partij niet veilig en kon je zomaar verdacht zijn. Op het hoogtepunt van zijn paranoïde liet Pol Pot zelfs zijn rechterhand,met wie hij 40 jaar als vriend had samengewerkt arresteren en executeren. In Tuol Sleng werden de gevangenen in donkere cellen geplaats, kregen weinig te eten en konden zij niet douchen. Hierdoor stierven veel gevangen ook aan honger en andere aandoeningen. Wanneer iemand verdacht was dan werd ook zijn hele gezin opgepakt en in deze gebouwen gestopt die voorheen dienden als middelbare school. De mannen zaten gescheiden van de vrouwen en kinderen. Er hebben jarenlang kinderen van een jaar of 4 gezeten. Kinderen jonger dan die leeftijd en niet geschikt om in een gevangenis te verblijven werden van de moeder gescheiden en direct geëxecuteerd. Het is simpelweg niet voor te stellen wat hier allemaal gebeurd is. "Als je een rotte boom verwijderd, dan moet je ook de wortels verwijderen", dit is de reden dat niet alleen de zogenaamde verraders werden opgepakt, gefolterd en vermoord maar ook gezinnen en familieleden van de verraders.

Het idee van Tuol Sleng was om verraders net zo lang te folteren totdat zij de voor hun opgestelde bekentenissen ondertekenden. Hiermee stelden zij ook familieleden en vrienden in staat van beschuldiging. Na deze bekentenis werden zij afgevoerd naar de Killing Fields en daar geëxecuteerd en in massagraven gedumpt. Het is extreem goed voelbaar wat er op die plek allemaal gebeurd is. Alles ziet er nog zo uit als destijds en ook de ijzeren bedden waarop men gefolterd werd staan nog in de oud klaslokalen. Het museum wil een indruk op je achterlaten waardoor we allemaal nooit vergeten wat er in dit land gebeurd is. De hele ervaring is indrukwekkend en zullen we inderdaad nooit meer vergeten. Uiteindelijk zijn er binnen een kleine 4 jaar 12 tot 20 duizend gevangen door Tuol Sleng gegaan. Waarvan slechts 7 het overleefden. Onder hen twee broertjes van 5 en 7. Toen Vietnam Cambodja bevrijdde vonden zij de broertjes tussen een stapel vieze kleding waar zij zich verstopt hadden. Om alles in context te plaatsen, deze broers zijn nu 44 en 46 jaar oud. Iedereen die boven de 40 is in dit land heeft deze gruwelijkheden meegemaakt. Een bizar besef.

Na ruim 3 uur lopen we het museum uit. Je moet echt even gaan zitten en wat gaan drinken om dit allemaal te verwerken. Davey werd binnenin de gevangenis overmand door emoties. Zo zie je meer mensen rondlopen die het erg moeilijk hebben. In de avond zijn we dan ook maar rustig sushi gaan eten op de hoek en hebben we nog een tijdje met Anne en Marco gebeld. Daarna als een blok een slaap gevallen.

25-8

Aangezien gisteren een uitputtende dag was hebben we vandaag een gat in de dag geslapen. Gelukkig geen gekke dromen na gisteren. Vandaag gaan we naar de zogenoemde Killing Fields. Zoals gezegd werden hier de mensen heen gebracht die in Tuol Sleng een bekentenis hadden ondertekend na dagenlang te zijn gefolterd.

We regelden een TukTuk en binnen 45 minuten zijn we er. Onderweg zie je weer het harde leven aan de rand van de stad. Het is er vervuild en mensen leven in pure armoede. Toch gaan veel kinderen naar de verderop gelegen school, zijn de mensen optimistisch en word je altijd begroet met een lach. Het geeft je een vreemd gevoel van binnen en roept een overweldigend gevoel van respect op.

Waar Tuol Sleng heel beeldend en confronterend is vond ik de Killing Fields surrealistisch aandoen. De plek zelf is nu eigenlijk een grootmonument waar jaarlijks op 23 mei een herdenking plaatsvindt. Je ziet er ook nog heel veel dat doet herinneren aan het feit dat mensen hier massaal zijn geëxecuteerd en in massagraven zijn gegooid. Zoals afgebakende plekken waarbij staat dat op die plek een massagraf is gevonden. De manier waarop mensen werden gefolterd en geëxecuteerd zal ik hier verder niet beschrijven, het is simpelweg te gruwelijk.

Ook hier loop je weer met audio en een koptelefoon rond en wordt alles gedetailleerd over de plek aan je uitgelegd. Het is extreem heftig, maar doordat het zo gruwelijk is zo moeilijk te bevatten. Zoals gezegd is de plek nu eigenlijk een mooi monument geworden waarin van alles groeit en bloeit en wat goed wordt onderhouden. Het is eigenlijk met de grootst mogelijke verbeelding niet in te denken wat hier gebeurd is. Doordat in Tuol Sleng veel nog in de oude staat is, is dat toch anders.

Hetgeen op deze plek luguber is en weerzinwekkend, is het monument dat midden op de oude Killing Fields is gebouwd. Hierin worden alle gevonden schedels en overige overblijfselen in bewaard. Wanneer je het monument ingaat kun je letterlijk de top niet zien. Zo hoog is het en zo ongelofelijk veel mensen zijn hier dus omgebracht. En dan te bedenken dat dit één van de honderden plekken was in Cambodja waar dit 40 jaar geleden plaatsvond: bizar.

Het bezoek eindigt met een bezoekje aan een klein museum dat in de hoek van de oude Killing Fields is gesitueerd. Op een gegeven moment zegt Davey: Nick, luister eens...Het contrast met nu is zo extreem. Buiten hoor je kinderen lachen en samen spelen op een schoolplein...

We lopen naar buiten en onze goedlachse TukTuk chauffeur staat nog op ons te wachten. We schatten hem een jaar of 55. Hij zal dit dus ook hebben meegemaakt. Stil en in gedachten verzonken rijden we terug. Is het gek om te zeggen dat we dit niet wilden missen? Laten we zeggen dat we het gezien wilden hebben om te kunnen begrijpen hoe Cambodja in elkaar zit. In twee dagen zo ontzettend veel geleerd en wijzer geworden.

Morgen gaan we dit prachtige land weer achter ons laten en vliegen we terug naar Bangkok. We gaan nog even goed slapen om alles te verwerken en rustig aan de laatste fase van onze reis te kunnen beginnen.

Dikke kus,

Nick & Davey

Cambodja baby!

Zoals gezegd vandaag een dagje in het teken van vliegen van Noord-Thailand naar Siem Reap in Cambodja.

Eigenlijk verloopt alles heel vlot. Het inchecken en uitchecken, de tassen, de paspoortcontrole. Top geregeld hier! Gisteravond de telefoons volgepropt met Netflix-series. Ideale vliegveld remedie. De dag vliegt om.

Voor we het weten staan we in Siem Reap. We weten dat we hier een visa moeten regelen. De belangrijkste tips zijn: Als eerste het vliegtuig uit, vooraan in de rij gaan staan bij de balie 'visa on arrival', zorg dat je één pasfoto bij je hebt en minimaal 100 dollar. Een visa kost 35 dollar, met 50 dollar p.p. heb je wat ruimte om verassingen te voorkomen. Er zijn namelijk heel wat mensen uit de rij gestuurd met óf geen pasfoto óf tekort centen in de knip. Volg je onze tips dan sta je na 45 minuten met een visa en je tas op je TukTuk te wachten. Volg je die niet dan duurt het, langer...

Met de TukTuk bij het hotel aangekomen. Zowel de service als de kamer overtreft onze stoutste dromen. Het hotel is een half resort met zwembad, bizar ruime kamers, een gigantisch bad, een mooi balkon en een heerlijk bed. Nog beter, we hebben 4 nachten geboekt! In extase belt Davey met het thuisfront en verklaard ons officieel tot "nep backpackers".

We komen nog net op tijd aan bij het Footprints café waar we heerlijk Fish Amok eten. Met onze buikjes rond worden we door ons bedje naar dromenland gebracht.

20-8

Het hoogtepunt van onze tijd in Cambodja moet het bezoeken van de tempelcomplexen van Angkor Wat worden. De tempelcomplexen zijn gigantisch groot. Het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Ik zal jullie niet vermoeien met wijze geschiedenis lessen, wie geïnteresseerd is zie: Google.

We hebben ons goed ingelezen en wat tips van één van onze favoriete reissites (Reisjunk.nl) ter harte genomen. Daarom gaan we vandaag eerst naar het Angkor national museum om wat meer over de geschiedenis en de vormgeving van Angkor Wat te weten te komen. Je zou het niet zeggen maar dit werd dus een ouderwets museumdagje. Gelukkig hadden we de 65+ -pas mee!

In de middag nemen we lunch bij Marum om de hoek bij het museum. We spreken een goed Engels sprekende ober en komen erachter dat hij ook een TukTuk gids is bij Angkor. Voor 15 dollar wil hij ons de hele dag rondleiden en voor 18 zelfs de zonsopgang laten zien. We overleggen nog even of we de zonsopgang willen zien. Dat betekent namelijk het wekkertje op 03.30. Ach we zijn er nu toch, doe ons die zonsopgang! Deal! Hij blij, wij blij.

We besluiten rond een uurtje of 4 terug te gaan naar het hotel en lekker bij het zwembad te gaan liggen. Lekkere cappuccino erbij en de middag is alweer gevuld.

De Fish Amok is ons zo goed bevallen gisteren dat we nu lekker op tijd teruggaan. Weer bestellen we dit typisch Cambodjaanse gerecht en weer een schot in de roos. Heerlijk gezellige ambiance in een restaurantje dat er alles aan doet om de ecologischefootprint zo klein mogelijk te houden. Goh zou het daarom ook...? Ja inderdaad daarom heet het Footprints café! Helemaal in ons straatje.

Morgen vroeg op dus vanavond vroeg naar bed. Tot morgen lieve mensen!

21-8

tttttttttrrrrrrtrrrring! tttttttttrrrrrrrrrring! ttttttttttrrrrrrring! @#$^&%&€ wat moet dat! Pfff oja, we moeten er alweer uit. De wekker slaat half 4 en om 4 uur worden we opgehaald. We sleuren elkaar het bed uit, hijssen onszelf in de kleren en maken ons klaar. Het hotel heeft een ontbijtboxje voor ons klaargezet. Prima service! Stipt om 4 uur komt de TukTuk driver ons ophalen. We moeten om 04.45 bij het kantoor zijn om ons kaartje te kopen.

We merken al snel dat we in de langzaamste TukTuk op de gehele aardbol zitten en worden links en rechts voorbij gescheurd. Toch staan we vrijwel vooraan om een kaartje te kopen. Hup direct door naar Angkor voor de zonsopgang!

Ook hebben we op Reisjunk een goede tip gelezen om de tempels te bezoeken. Het tempelcomplex heeft namelijk 5 tempels die het meest worden bezocht door de schoonheid ervan. Echter hiervoor wordt een standaardroute aangehouden en in een soort van rondje afgewerkt. Wij zeggen onze gids voor de dag dat hij het rondje moet afleggen in de tegenovergestelde richting. Hij kijkt ons heel verbaast aan en zegt dat we wellicht worden teruggestuurd door de politie. We geven aan dat dit voor ons eigen risico is en dat we het toch zo willen doen. Hij stemt in.

We beginnen dus net als iedereen ander bij het meer voor de Angkor Wat tempel om de zonsopgang te zien. We staan vrijwel vooraan waardoor we prachtige plaatjes kunnen schieten. De Angkor Wat tempel is gigantisch en prachtig. Toch bizar dat men dit voor elkaar heeft gekregen in de twaalfde eeuw. En dat vooral met vrijwilligers, ja mensen we kunnen nog wat leren van die boeddhistische cultuur.

Vervolgens gaan de rest van de toeristen naar de verderop gelegen Bayon tempel. Wij gaan in de tegengestelde richting naar Ta Promh. Hier is deels de bekende film Tomb Raider met Angelina Jolie opgenomen. Wat we aantreffen is werkelijk adembenemend. Er zit zelfs nog geen ticketcontrole en bewaking bij de ingang. We besluiten om gewoon brutaal door te lopen. Hier en daar kijkt een verdwaalde schoonmaker ons vreemd aan. We doen of onze neus bloed. Het is half 7 in de ochtend en er is nog helemaal niemand. We hebben de hele tempel voor onszelf. Rond half 8 gaat de tempel open rond 11 uur stikt het er van de toeristen. De tempel zelf is al prachtig maar in deze oase van rust is de schoonheid ervan moeilijk te beschrijven.

Nadat we zijn bekomen van wat we zojuist gezien hebben gaan we naar de volgende tempel. Heel eerlijk, ons hoogtepunt van de dag is dan geweest. Mooier wordt het niet meer. Natuurlijk de overige tempels zijn ook prachtig. Maar langzamerhand wordt het bloedheet door zon. De daaropvolgende twee tempels zijn ook nog niet veel toeristen maar in de laatste tempel, de Bayon tempel, komen de Chinezen met vrachtwagens tegelijk aan. De tempel is prachtig maar de selfie makende ramptoeristen verpesten daar een beetje de ervaring. Na een half uurtje besluiten we die tempel voor gezien te houden en ons terug te laten brengen. Ons plan is perfect verlopen en we hebben een fantastische dag gehad in de Angkor Wat tempels. Wat was dat mooi. Terug in het hotel nemen we een snelle duik en rond 12 uur in de middag vallen we in een diepe slaap.

We slapen de hele middag en worden later op de dag weer wakker. Heerlijk uitgerust gaan we een pizza eten op de hoek bij het hotel. Wat een mooie dag en wat een mooi hoogtepunt van de reis. Tijdens het eten van de pizza worden we nog opgeschrikt door keiharde bliksem. Het kan de dag al niet meer verpesten!

Welterusten!

22-8

Onze laatste dag in Siem Reap. We besluiten om te beginnen het ondergoed te laten wassen. Wat kunnen we nog doen hier? De geschiedenis van Cambodja vertelt ons dat het land het zwaar heeft gehad. In de Vietnamoorlog gebombardeerd door de Amerikanen, in 1979 de genocide door Paul Pot en in de vroege jaren 90 bezet geweest door Vietnam. Doordat Paul Pot letterlijk alle Cambodjanen in de rijstvelden liet werken werden de huidige steden heuse spooksteden. Er woonde geen levende ziel meer. Het is dan ook niet heel vreemd dat buiten de huidige steden er vrijwel alleen maar platteland is in Cambodja. Momenteel is Cambodja wel één van de snelst groeiende economieën ter wereld met enorm veel goede wil en potentie. De groei op jaarbasis ligt rond 7%, wat natuurlijk gigantisch is. Ook het groeiende toerisme helpt daar een handje bij. Over 10 jaar is dit een totaal verschillend land, daar zijn wij van overtuigd.

We besluiten om een scooter te huren en maar gewoon de stad uit te gaan rijden. We kunnen van tevoren niet verzinnen wat voor moois we allemaal tegenkomen. We zien Cambodja in de puurste vorm. De huizen op palen, het polderachtige vlakke landschap, de vrolijk lachende mensen en de diep gewortelde armoede. Een bizarre combinatie maar de foto's die we gemaakt hebben vertellen meer dan 1000 woorden. Met gemixte gevoelens maar een voldaan gevoel gaan we terug naar het hotel.

In de avond gaan we het toeristische centrum van Siem Reap in. De zogenaamde pubstreet. We hebben een aparte massage in een aparte salon, we dingen lekker af op de markt en we eten Mexicaans. Tijd om ons voor te gaan bereiden op een nieuw avontuur dat op ons staat te wachten. Morgen gaan we naar de hoofdstad van Cambodja: Phnomh Penh. We zullen met de bus 6 uur rijden van Siem Reap naar de hoofdstad die meer in het zuiden is gelegen. In Phnomh Penh zullen we dieper in de geschiedenis van Cambodja duiken en de oude gevangenis S21 en de Killing Fields bezoeken. We verwachten een bijzondere ervaring en één die ons waarschijnlijk voor altijd bij zal blijven.

Nog eenmaal oogjes dicht en snaveltjes toe in dit heerlijk bedje.

Tot snel!

Nick & Davey

Chiang Mai - Pai - Chiang Mai

15 - 8

Vandaag stond 'the dangerous road to Pai' op het programma. De weg van Chiang Mai naar Pai heeft 762 bochten en is beroemd en berucht in Thailand. Wij wilden deze heel graag zelf rijden en huurden een motorscooter. Het lijkt heel wat, maar wanneer je een simpele scooter huurt dan kun je deze onderweg 26 keer naar de top van een berg duwen. Kortom je hebt echt een motorscooter nodig. Berucht is de weg omdat er nog weleens een ongeluk wil gebeuren. Des temeer waren wij verrast door de staat waarin de weg verkeerde. Menig snelweg in Europa kan een puntje zuigen aan de staat van het asfalt dat wij hier aantroffen. Ook een zeer breed uitgemeten weg. Echt een dekentje om overheen te rijden.

Onderweg rijd je dwars door de jungle het landschap is echt adembenemend mooi en regelmatig kom je hele hordes met koeien en stieren tegen. Hier en daar een prachtige uitkijk en de reis is het al meer dan waard. De reis duurt bij mooi weer ongeveer 4 uur, met de auto gaat het een uur sneller.

Minder leuk werd het toen het op het hoogste punt van de rit begon te stortregenen. Het was redelijk koud en we hadden maar één poncho meegekregen van de mannen van de scooterhandel. Die hebben daar bovenop die berg heel wat oud-Hollandse verwensingen naar het hoofd geslingerd gekregen. Op dat moment volkomen terecht in onze ogen.

We waren aan het laatste uur van de rit begonnen. Al snel had ik in de gaten dat de weg naar beneden spiegelglad was doordat de weg nagelnieuw is. Met de handen vol in de remmen en alle ankers achter de scooter uitgegooid rolden we met een gangetje van niet meer dan 20 km/u naar beneden. Je snapt het al, het laatste deel van de reis duurde geen uur, maar 3 uur. Ook hebben we op Bali een harde les geleerd dat al deze remmen lucht gekoeld zijn en dat wanneer deze oververhit raken (hetgeen dus kan gebeuren doordat je in de afdaling constant in de remmen knijpt), de remmen het tijdelijk kunnen begeven. Dat is natuurlijk het laatste dat je wilt tijdens een regenachtige afdaling, sterker...wat voor afdaling dan ook. Ook nu weer voelde ik dat ik langzaam maar zeker de remmen te diep kon inknijpen. We moesten stoppen om de remmen af te laten koelen. Onze laatste liters water over de remschijven gegooid, even proberen en we konden de laatste 20 minuten richting Pai ook afmaken. Pfieuw, flink ritje.

Redelijk vermoeid kwamen we aan bij de bungalows. Wel mooie huisjes op een goed onderhouden complex. Hangmatje voor de deur, het leek net Thailand!

In de avond zijn we de Walking Street op gegaan waar Pai om bekend staat. Heerlijk hippie sfeertje met allemaal kraampjes waar je het lekkerste eten kon proberen. Waar we het eerder nog niet durfden hebben we hier 3 avonden streetfood gegeten. Zo lekker! Na een paar niet te hachelen mojito's besloten we dat het tijd was om onder de klamboe te gaan liggen. Morgen weer een dag!

16-8

Vandaag heerlijk uitgeslapen en rustig aan gedaan in de ochtend. Het werd dan ook geen ontbijt maar een ouderwetse brunch. In en om Pai zijn verschillende dingen te doen. Een scootertje hoefden we niet meer te huren want daar waren we op gekomen. Eerst gingen we naar de Land split. Een apart natuurfenomeen dat er sinds ongeveer 2010 voor zorgt dat er zich een steeds grotere scheur in het landschap vormt van ongeveer 10 meter diep. Interessant om even te zien. Vervolgens tuften we door naar de waterval. Het was een klein watervalletje, veel minder indrukwekkend dan we bij Chiang Mai hadden gezien.

De laatste halte op dit weggetje was de bamboe brug. Daar aangekomen was het echt genieten geblazen. Een kronkelende brug van bamboe van ongeveer 1.5 kilometer lang. Hier hebben we echt even een uur of 2 onze ogen uitgekeken, heel mooi om te zien. Op de brug nog even in de schaduw gezeten en aan de praat geraakt met een Oostenrijks stel dat we onderweg naar Pai al waren tegen gekomen. Mooi reisverhalen van de afgelopen jaren uitgewisseld en weer een hoop inspiratie opgedaan.

Na de bamboe brug door naar Pai canyon voor de zonsondergang daar in de bergjes. Onderweg een lekkere aardbeien smoothy gehaald bij de lokale aardbeien boerderij, aanradertje! Helaas bleef de zon wat achter de wolken en werd het niet een spektakel zoals gehoopt. Zo ging de dag als een blad aan een boom weer om en lagen we weer wat herinneringen rijker in ons hutje.

17-8

Ons laatste dagje in Pai was alweer aangebroken. De meeste dingen die er te zien zijn in Pai hadden we gisteren al bezocht. We besloten dat we nog wat broodnodige zaken moesten regelen, zoals wat vliegtickets en hotels voor in Cambodja. Daarna zouden we eens dat heerlijke sfeertje hier volledig gaan opsnuiven.

Na alle ondernemingen van de afgelopen week besloten we dat we vandaag lekker een paar uurtjes in de hangmat zouden chillen. Daar kwam het idee om een yogales in het dorp te gaan volgen. Pai zou Pai niet zijn als er niet een heel goede yogaschool zou staan. Om 17.00 uur kregen we een vijf kwartier durende les. Heftig! Een zeer lieve en professionele Aziatische vrouw begeleide ons. De yogaruimte was in de overdekte buitenlucht tussen de pilaren. Het begon net weer keihard te regenen toen de les begon. Later bleek dat toen wij in Pai zaten er een heel heftige storm was overgewaaid vanuit Vietnam. Het kan helaas niet altijd meezitten! Voor de yogales was het ontzettend rustgevend. We kregen in een groepje van vier les. Davey is zo flexibel gebleken, niet normaal! Die doet de gekste yoga moves na zonder een druppeltje zweet. Ik ben helaas wel een aantal maal uit een benarde yoga positie omver gerold. Al met al een hele leuke en leerzame ervaring!

'S avonds was het shopping time! Davey heeft hier goed haar slag geslagen en haar half lege backpack alweer wat meer gevuld. We zijn in Pai geëindigd zoals we begonnen zijn: streetfood!

18-8

Vandaag vroeg op om zoveel mogelijk regen op de terugweg richting Chiang Mai voor te zijn. De poncho's hebben we de avond van tevoren al bij de 7-11 ingeslagen. Helaas regent het al in de ochtend hard. We besluiten de trip nog wat uit te stellen en stappen uiteindelijk in de miezerende regen op de scooter. Vooral het laatste gedeelte van de heenweg was erg stijl omlaag. Dat is nu dus omhoog en valt dus erg mee. Onderweg is het poncho aan poncho uit. Dan weer regen, dan weer zon. We hebben ons voorgenomen zo lang mogelijk door te rijden een korte stop voor de lunch te maken en daarna in een rechte lijn door te rijden richting Chiang Mai. 25 minuten voordat we bij we weer bij het scooterzaakje komen om de tweewieler terug te brengen komen we in een plaatselijke moesson terecht. Ik rijd nog langzaam door maar Davey raakt wat in paniek en gilt dat het onverantwoord is en dat we de scooter langs de weg moeten parkeren. Midden op een snelweg geen gemakkelijke opgave maar inderdaad wel de meest verstandige. Daar staan we dan, middle of nowhere onder een guur afdakje. Gelukkig hebben we de video nog!

Als de regen wat afneemt rijden we door naar Chiang Mai voor het laatste stukje. We brengen de scooter terug, die waren we ondertussen redelijk zat. Ondanks de prachtige rit! Onze backpack stond nog bij ons vorige hostel en dus zijn we die eerst met een taxi gaan ophalen om ons vervolgens met al onze bezittingen weer af te laten zetten bij het volgende hostel.

Prima kamertje en een leuk stel dat het hostel runt. Voor morgen staan er twee korte vluchten van een uur op het programma. 12.30 Chiang Mai --> Bangkok 17.40 Bangkok --> Siem Reap. Cambodja here we come baby! Heel veel mooi dingen meegemaakt in Noord-Thailand, helaas zat het weer af en toe wat tegen.

Tot ons volgende avontuur!

Dikke kus,

Nick & Davey

Amsterdam - Bangkok - Chiang Mai

9-8 / 11-8

Prima vlucht gehad van Amsterdam naar Bangkok met EVA Air. Een directe vlucht. Wat een verademing. Niet ergens middenin de woestijn een overstap van 5 uur, nee lekker bij het uitstappen op je bestemming zijn. Heerlijk!

Bij de bagage-drop op Amsterdam kwam er een hele vriendelijke jongen van EVA Air op ons afgelopen. Hij vond ons er nogal lang uit zien en vroeg of wij niet graag wat extra beenruimte wilden. Echte Nederlanders die we zijn vroegen wij ons af wat het addertje onder het gras was. Maar die was er niet, gewoon gratis en voor niets extra beenruimte. Lekker bezig EVA Air! Voor het geval je nog nooit van EVA Air hebt gehoord dan is dat mogelijk, wij namelijk ook niet. Het blijkt de tegenhanger van KLM uit Azië te zijn. Een vijfsterren maatschappij die sinds kort ook op Europa vliegt. Niet dat jullie denken dat we 11 uur in een propellervliegtuig hebben gezeten.

Om iets voor 22.00 uur stijgen we op. Echt een aanradertje zo'n nachtvlucht. Ik heb zo'n 7 uur van de vlucht geslapen alleen Davey kon wat moeilijker de slaap vatten zo rechtop in een vliegtuigstoel.

Om ongeveer 13.45 landen we op Bangkok. Nog nooit zo'n relaxte douane gehad als in Thailand. Iedereen blijft lachen en binnen no-time sta je weer met je backpack in de hand. Zo en nu? Altijd een momentje op een vliegveld waar je nog nooit bent geweest. Nu ik erover nadenk is het een vreemd klein vliegveld voor zo'n gigantische stad. Het eerste dat we uiteraard doen is geld pinnen. En je weet het, in het buitenland is pinnen altijd duurder maar in Thailand wordt je al voor 100% opgelicht bij de biljettentapper. Je betaald in ieder geval 220 Baht (ongeveer 7 euro) voor één pinbeurt en daarbij moet je goed opletten bij welke bank je pint aangezien het verschil tussen de banken per pinbeurt kan oplopen tot 15 (!) euro. Wanneer je 10 keer pint tijdens je vakantie dan is dat al gauw...Ah jullie snappen wat ik bedoel! Nick zou Nick niet zijn als al zijn Thaise apps niet op de telefoon stonden. We hadden daarom gelijk de beste bank te pakken!

We pakken een taxi. Hiervoor moet je op het vliegveld in Bangkok een kaartje printen en vervolgens kun je in de juiste rij gaan staan, ideaal systeem. De rit naar het hotel duurt anderhalf uur en daar komen we dan toch redelijk moe aan. Nadat we gesetteld zijn gaan we direct naar een leuk restaurantje genaamd JUNTUN. Hier eten we onze eerste Pad Thai. Dat was toch een PadThai'tje lekker! Daarna nog even de beruchte partystraat Khao San Road overgelopen waar de pingpongshows en gefrituurde schorpioenen je om de oren vliegen. Rond 21 uur vallen we al in een welverdiende slaap...Om 4 uur in de nacht zijn we echter klaar wakker. Misschien toch een kleine jetlag? Pfff, we zijn maar even gaan lezen en surfen en hebben direct maar even een retourvlucht naar Chiang Mai geboekt via Skyscanner. Om vervolgens rond 6 uur weer in slaap te vallen en om half 10 weer wakker te worden.

We gaan even snel ontbijten bij Unbaked. Goed om te weten is dat we de meeste eetgelegenheden vinden via TripAdvisor, dat gaat namelijk vrijwel nooit fout! Daarna bestellen we een GRAB-taxi, de Aziatische tegenhanger van Uber. Ook weer zo'n handige app, de taxi's komen je ophalen waar je staat en over de prijs hoef je niet meer te onderhandelen, het bedrag staat op de app. Voor de middag staat namelijk de Co van Kessel fietstour op het programma. Jullie moeten vast denken: dat klinkt erg Nederlands! En inderdaad decennia geleden heeft Co van Kessel zich gevestigd in Bangkok En daar de oerhollandse fiets geïntroduceerd. Niet dat die er nog niet waren, maar in ieder geval niet zo massaal en al helemaal geen tours per fiets. Je fiets midden door Bangkok tussen de locals en door de smalle steegjes. Onderweg stop je voor lekkere snacks en nemen we een kijkje in de oude tempels. Wij hadden het geluk dat het tijdens de fietstocht keihard ging regen, terwijl het in Bangkok vrijwel het jaar rond niet regent.
De poncho's kwamen al snel tevoorschijn, gelukkig hebben we de foto's nog! We hebben 3 uur lang van de eerste tot de laatste minuut genoten van de diversiteit die Bangkok te bieden heeft. Een ideale manier om Bangkok snel te leren aangezien we de volgende dag alweer naar Chiang Mai vliegen!

In de avond gaan we alleen nog even een lekkere pizza scoren en een klein rondje over Khoa San Road. Eigenlijk alleen maar om iets later naar bed te gaan dan de avond ervoor zodat we niet weer midden in de nacht wakker worden. Met succes!

12-8

Bye bye Bangkok! Vandaag is een bijzondere dag want het is Koninginnedag in Thailand. Iedereen is in het oranje gekleed en zuipt zich een gat in z'n kraag...Nee, natuurlijk niet. iedereen is lekker thuis en dit is ook de dag dat Thaise mensen de moeders thuis eren. Moederdag en Koninginnedag in één dat zou wel een mooie financiële meevaller zijn! We pakken nog even mooi een ontbijtje mee bij Unbaked, zo lekker! Geheel op z'n Thais gaan zijn pas een kwartier later open dan staat aangeven, geeft niet! Het mag de pret niet drukken. Rond 12 uur pakken we weer een GRAB richting het vliegveld. We zijn er sneller dan verwacht en de doden de tijd met lunchen, kaarten, YouTube en Netflix.

Om kwart voor 4 stijgen we op en tegen vijven landen in het noorden van Thailand: Chiang Mai! Een zoon en dochter van de familie waar we verblijven staan al op ons te wachten. Zo aardig en goedlachs. Direct krijgen we allemaal tips over wat we kunnen gaan doen waar we heen kunnen gaan. We voelen ons helemaal thuis!

Bij aankomst blijkt dat er een groot feestmaal wordt voorbereidt ter ere van de feestdag. Een kookplaat-achtig apparaat wordt op tafel gezet en jawel hoor voor het eerst in anderhalf jaar eet ik weer eens een stukje vlees. Toch een rare gewaarwording wanneer het niet meer onderdeel van je systeem uitmaakt. Het wordt al snel gezellig, gezelliger, gezelligst (is dat een woord?). Brite (De jongste zijn van het gezin waarnaar het guesthouse is vernoemd) rijdt 3 x op en neer om nieuwe liters bier te halen. Later schuiven er ook nog twee Iranese gasten aan die blijken via Instagram (recto team) reisvlogs over de hele wereld te maken. Voor hun is deze reis dus ook deels werk. Chris Zegers maar dan uit Iran, zeg maar...Je begrijpt het al het blijft de hele avond gezellig en de verhalen vliegen links en rechts de tafel over. De hebben allemaal al geaccepteerd dat we morgenochtend de prijs betalen met een lekkere kater.

13-8

We gaan vandaag op pad om een scootertje te huren. Dat zijn hier halve motoren doordat ze meer power nodig hebben om bergop te komen. Brite heeft ons namelijk aangeraden om de Chiang Mai-loop te gaan rijden. Dit is een soort lusvormige weg die je weer terugbrengt in Chiang Mai. We vertrekken om ongeveer half 1 op het scootertje dat we op de kop getikt hebben. Onderweg rijden we langs een bekend meer in de omgeving waar veel Thaise gezinnen komen om te relaxen. Onderweg is de natuur overweldigend, net alsof je non-stop door de jungle rijdt. We komen langs het olifantenpoep (Ja dat lees je goed) recycle centrum dat is opgezet door het Wereldnatuurfonds. Hier wordt van de poep geurloos papier gemaakt dat wordt gebruikt om boekjes en bijvoorbeeld agenda's van te maken. Het ironische is dat aan de overkant van de weg 'Tiger Kingdom' staat. Een park waarin tijgers tegen hun natuur in wordt geleerd om kunstjes te doen voor de toeristen. Natuurlijk sponsoren wij die onzin niet en we stappen op ons scootertje richting de Mesa waterval.

Aangekomen bij de waterval blijkt de waterval 10 verschillende niveau's te hebben. We hebben ons voorgenomen om een lekker relaxte reis te doen dit jaar maar uiteraard klauteren we naar boven. Op ieder niveau zij spelende kinderen en mensen zwemmen in de waterval. De waterval zelf is dan ook echt prachtig en door de ongunstige ligging ten opzichte van Chiang Mai ook totaal niet toeristisch. Mocht je ooit in de buurt zijn: een aanrader! De foto's spreken voor zich.

Het wordt al wat later en we besluiten terug te gaan naar het guesthouse. Het begint echter te regenen.De weg wordt spekglad en we zijn genoodzaakt om het rustiger aan te doen. Voor ons glijdt al een Thaise man op z'n snufferd. Uiteindelijk doen we 5 tot 6 uur over de hele loop. Het was prachtig, maar de hele dag op zo'n tweewieler is slopend.

We rusten even kort uit en besluiten dan voor het eten een Thaise massage te nemen bij een salon waar alleen blinde mannen massages geven. Een hele bijzondere ervaring. Je merkt echt dat de tast en het gehoor verder zijn ontwikkeld aan de manier waarop zij voelen en reageren op jouw reactie op de massage. 1,5 uur lang zijn we opgevouwen door deze mannen. Davey zegt: ik voel me direct een stuk lichter. Zo voelt het inderdaad, net alsof alle spanning ineens van je lijf is. Om de dag mooi af te ronden eten we een heerlijk burger gemaakt van zoete aardappel om vervolgens helemaal gaar in slaap te vallen. Geen biertjes vanavond. Oogjes dicht een snaveltjes toe.

14-8

Vandaag één van de hoogtepunten van de reis. We gaan naar een olifanten verzorgingskamp. Waar we 2 jaar geleden nog op Bali in een kamp waren waar olifanten gebruikt werden om op te rijden daar worden de olifanten hier fantastisch verzorgd. De mensen hier hebben echt door hoe het hoort. Je gaat in een relatief kleine groep de olifanten voeren, met ze in een modderbad om vervolgens met z'n allen de rivier in te gaan om alle bagger af te spoelen. Je merkt aan alles dat zowel de mensen als de olifanten hier intens van genieten. Je merkt ook dat de olifanten echt een band hebben met hun kampbewakers. Voor de mensen die een hond hebben en weten hoe het is om met een hond te ravotten en te spelen, zo doen zij dat hier met de olifanten. Erg bijzonder.

Als je denkt dat alles niet beter geregeld kan worden dan staat na het douchen nog een heerlijk lunch klaar voordat we weer koers zetten vanuit de jungle naar Chiang Mai. We springen nog maar eens onder de douche, eten een heerlijke groene curry binnen de oude stadsmuren en scooteren nog wat in het oude stadje rond. We zijn klaar om verder richting het noorden te gaan, naar Pai. Pai ligt bijna tegen de grens van Birma/Myanmar aan en staat bekend om zijn relaxte hippie-achtige uitstraling. 3 uur op de scooter via de bekende kronkelweg. Het blijkt een waar paradijsje te zijn, we gaan het beleven.

Tot snel!

Dikke kus,

Davey & Nick

Welkom op onze travelblog. We nemen je vanaf 9 augustus mee naar Thailand en Cambodja!

Hallo en welkom op onze travelblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglist door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze travelblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Nick & Davey